Jeszcze raz przebacz

Szczerze.. nie mam słów, aby opisać to wszystko..
Ellie i Asher chyba zostaną moją nową cute para w tej książce i to na zawsze! Ich relacja w tej części miała w sobie tyle bólu i dużego cierpienia co oczywiście jest zrozumiałe, ale jednak nadal bolesne.
Czytając scenę w której Ayla znajduje swoją mamę umierającą.. ścisnęło mnie mocno za serce, bo moja mama miała taką samą sytuację tylko z bardzo bliską jej osobom i po prostu.. czytając to już rozumiałam jak moja mama czuła się na miejscu Ayly.
Mamy tutaj do czynienia ze śmiercią i to dosłownie. Bardzo współczułam Ayly, że musiała się z czymś takim zmierzyć.. to bardzo straszne uczucie.
Z drugiej strony Ojciec Ashera i Maxa poszedł się leczyć to też bardzo dobry krok i to całkiem odważny. Liczę, że wszystko będzie dobrze.
Mam też nadzieję, że Ellie dogada się ze swoim ojcem tak jak udało się to zrobić Asherowi ze swoją mamą
Jednym słowem tak bardzo nie chce kończyć tej historii ale też nie mogę się doczekać końca.

Szczerze.. nie mam słów, aby opisać to wszystko..
Ellie i Asher chyba zostaną moją nową cute para w tej książce i to na zawsze! Ich relacja w tej części miała w sobie tyle bólu i dużego cierpienia co oczywiście jest zrozumiałe, ale jednak nadal bolesne.
Czytając scenę w której Ayla znajduje swoją mamę umierającą.. ścisnęło mnie mocno za serce, bo moja mama miała taką samą...

Bardzo się cieszę, że kolejny raz mogłem przenieść się do Reno czytając tę przepiękną książkę. 😍 Ola ponownie poruszyła wiele ważnych życiowych kwestii. Historia poszerzyła się o perspektywę Ayli, co uważam za strzał w dziesiątkę. 🥺 Poznając bliżej bohaterkę, przywiązałem się zarówno do niej, jak i jej mamy, o której jest mowa. Pokochałem relację panującą między tymi kobieta. Jest ona pięknym przykładem miłości między córką i rodzicem. (Jako ciekawostkę dodać mogę, że mają pieska Urwiska i tak się składa, że mój wabi się identycznie. 🫣) Styl pisania autorki jest dobrze mi znany i dalej będę powtarzał, że książki napisane przez nią czyta się naprawdę gładko i przyjemnie. 🥰 Każdy rozdział zachęca do dalszego poznawania historii. W tym tomie możemy natknąć się na wiele wspomnień, które uzupełniają wszystkie zaistniałe sytuacje. Podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji takich jak ekscytacja, radość, ale też strach przed tym, co postanowi bohater. Niektóre ze scen sprawiły także moje łzy. Zdecydowanie jest to bardzo emocjonalna książka. 😭

Bardzo się cieszę, że kolejny raz mogłem przenieść się do Reno czytając tę przepiękną książkę. 😍 Ola ponownie poruszyła wiele ważnych życiowych kwestii. Historia poszerzyła się o perspektywę Ayli, co uważam za strzał w dziesiątkę. 🥺 Poznając bliżej bohaterkę, przywiązałem się zarówno do niej, jak i jej mamy, o której jest mowa. Pokochałem relację panującą między tymi...

Po „bombie” jaka wydarzyła się na koniec poprzedniej części tu przez początkową faze bohaterowie trwają w swoich smutkach. I choć czas mija serca nie są w stanie się wyleczyć ani zapomnieć a na szczęście dobrzy ludzie są nadal blisko. Choć wątpliwości nadal jest sporo, każdy z bohaterów ma wiele blizn na swojej duszy i nie jest łatwo wybaczyć, nawet jeśli częściowo rozumiemy powody pewnych zachowań. Zarówno Ellie, Asher jak i Ayla mierzą się z problemami z którymi często nie radzą sobie dorośli i nie potrafią stawić im czoła. Powiem nawet więcej - to dzieci mierzą się z tym z czym nie mogli poradzić sobie ich rodzice. Przy tym wszystkim Ola pokazuje że problemy te nie wzięły się z niczego, jak również że stawianie im czoła to bardzo ważna rzecz. Drugą jest terapia na którą zaczyna uczęszczać Ellie i tu autorka widać, że zna się na tym o czym pisze za co ode mnie ma ogromnego plusa!

Poruszonych tu zostaje sporo bardzo trudnych motywów jednak ta część ma w sobie takie dodawanie otuchy - do bohaterów również zaczyna nieco uśmiechać się los i ich sytuacje powolutku zaczynają się rozjaśniać, choć przyznaje że zadanie przed jakim stoi Asher jest niezwykle trudne i sama nie wiem jak postąpiłabym na jego miejscu. To są sytuacje, które zrozumieć może tylko osoba która przeżyła coś podobnego. Mimo, że wcześniej wszystko było takie czarno-białe teraz nabrało również innych kolorów. Czasami też własna duma może być mniej ważna niż szczęście młodszego rodzeństwa…

Zupełnie inaczej ma się sytuacja z Aylą i jestem ciekawa jej dalszych losów oraz tego czy faktycznie wyjechała, bo mam podejrzenia, że mogło być inaczej. Czasami łatwiej pogrążyć się w mroku niż zrobić cokolwiek innego…

Pod tymi niepozornymi, kolorowymi okładkami kryją się tak bardzo dające do myślenia historie, że naprawdę powinien je przeczytać każdy nastolatek. Trzy różne osoby i trzy zupełnie różne relacje rodzic - dziecko. To było bardzo dopracowane i przemyślane! Polecam ❤️

Po „bombie” jaka wydarzyła się na koniec poprzedniej części tu przez początkową faze bohaterowie trwają w swoich smutkach. I choć czas mija serca nie są w stanie się wyleczyć ani zapomnieć a na szczęście dobrzy ludzie są nadal blisko. Choć wątpliwości nadal jest sporo, każdy z bohaterów ma wiele blizn na swojej duszy i nie jest łatwo wybaczyć, nawet jeśli częściowo...

Ellie nadal zmaga się z lękami, atakami paniki, które nieustannie pojawiają się w jej życiu. Przeszłość depcze jej po piętach, dając o sobie znać w codziennych sytuacjach. Jest wrakiem człowieka ponieważ Asher bardzo mocno ją zranił, pokazując, że jest dla niego nikim. Po wielu ciężkich chwilach postanawia postawić swoje zdrowie psychiczne na pierwszym miejscu i udaje się do specjalistów. Wszystko co siedzi jej w głowie ma swoje korzenie w postaci matki, która niejednokrotnie raniła ją w dzieciństwie.

Asher, ten chłopak nosi tak dużo na swoich barkach. Wiele kłamstw ciąży mu i w pewnym komencie wszystko co sobie założył, zaczyna się sypać. Chłopak nie wie co ma zrobić, boi się o przyszłość swojego brata. Mały Max jest dla niego najważniejszą osobą i chce aby był szczęśliwy. Okoliczności sprawiają, że ich relacja pozostaje nadszarpnięta, gdyż kłamstwo duszone tak wiele lat, nagle wypływa na powierzchnie.

Historia Ellie i Ashera jest bardzo bolesna, ale także wyjątkowa. Obydwoje potrzebują siebie aby całe zło świata choć na chwilę zniknęło. To piękne jak dwoje ludzi jest w stanie uszczęśliwić siebie nawzajem. Pomimo rozłąki, walczą o choć mały skrawek kontaktu, drobny gest czy dotyk. Uczucie tych dwoje jest prawdziwe i bardzo silne, bo pomimo przeciwności losu oni nadal przy sobie trwają.

W tym tomie możemy bliżej poznać również Ayle. Dziewczyna bardzo chciałaby pomoc swojej schorowanej mamie, bardzo się martwi jej zdrowie, ponieważ żaden lekarz nie jest w stanie postawić jednoznacznej diagnozy. Nagle cały świat Ayli zawala się jej pod stopami. Wszystko w około traci dla niej kolory, ponieważ nagle sprawa na nią ogromny ból i cierpienie. Chciałabym tak bardzo przytulić ją i po porostu przy niej być. Ta dziewczyna nie zasłużyła na całe zło, które ją spotkało.

Ellie nadal zmaga się z lękami, atakami paniki, które nieustannie pojawiają się w jej życiu. Przeszłość depcze jej po piętach, dając o sobie znać w codziennych sytuacjach. Jest wrakiem człowieka ponieważ Asher bardzo mocno ją zranił, pokazując, że jest dla niego nikim. Po wielu ciężkich chwilach postanawia postawić swoje zdrowie psychiczne na pierwszym miejscu i udaje się...

JESZCZE RAZ PRZEBACZ to drugi tom młodzieżowej serii JESZCZE RAZ, w którym poznamy dalsze losy Ellie i Ashera.

Aleksandra Muraszka poprzedni tom zakończyła w takim momencie, że byłam ciekawa jak potoczą się losy bohaterów. A że w styczniu mam więcej czasu, to szybciutko nadrobiłam zaległość.

Moja ekscytacja historią Ellie i Ashera została zaspokojona. W dodatku podobało mi się, że autorka dodała nowa perspektywę Ayli, przyjaciółki Ellie do powieści. Urozmaiciło to całość i przez co bardziej wkręciłam się w tę historię. Teraz zostało mi czekanie na finałowy tom trylogii.

Ocena: 7,5/10 ⭐️

JESZCZE RAZ PRZEBACZ to drugi tom młodzieżowej serii JESZCZE RAZ, w którym poznamy dalsze losy Ellie i Ashera.

Aleksandra Muraszka poprzedni tom zakończyła w takim momencie, że byłam ciekawa jak potoczą się losy bohaterów. A że w styczniu mam więcej czasu, to szybciutko nadrobiłam zaległość.

Moja ekscytacja historią Ellie i Ashera została zaspokojona. W dodatku podobało...

Trochę ciężko było mi się zabrać za tę książkę. Za każdym razem, kiedy przeczytałam pierwszą stronę, to ją odkładałam. Czułam że nie jestem na nią jeszcze gotowa. Ale czy będzie odpowiedni moment na przeczytanie książki, w której główna bohaterka w wielu aspektach przypomina mnie?

„Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Nikt nie wspominał również, że będzie tak cholernie ciężko. Że każdy oddech będzie przynosił tyle bólu. Że kolejna łza będzie wypalać gorący ślad na policzku. Że wszystko będzie przypominać mi o tym co we mnie złe”.

[współpraca reklamowa @wydawnictwo.beya ]

„Jeszcze raz przebacz” jest drugą częścią trylogii „Jeszcze raz”. Jestem pod ogromnym wrażeniem, jak została przedstawiona historia. Mogłam wyobrazić sobie każdy najdrobniejszy element. Spowodowało to, że książka była dla mnie niezwykle emocjonalnym doświadczeniem. Z każdego zdania, a nawet słowa wypływała masa emocji.

Podobnie jak ja Ellie zmagam się z atakami paniki. Ciężko mi się to czytało, ponieważ za każdym razem widziałam siebie i byłam w stanie wyobrazić sobie, co ona mogła czuć. W dodatku, jak dla mnie, perfekcyjnie zostały przedstawione uczucia Ellie jak i innych bohaterów.

Historia Ayli i jej mamy bardzo mnie poruszyła. A w szczególności zachowanie dziewczyny. To jak usilnie starała się znaleźć rozwiązanie. To ile była w stanie poświęcić, nawet własne szczęście.

Mimo że „Jeszcze raz przebacz” było dla mnie trudną książką to zdecydowanie również jedną z najlepszych. Jestem przekonana, że na pewno będę do niej wracać. Pomiędzy trudnymi tematami, które mogą odbierać nadzieje, pojawiają się momenty, które właśnie ją dają. Historia pokazuje, że nie można się poddawać, nawet jak jest niesamowicie ciężko, ponieważ każdy zasługuje na szczęście. Jednak czy każdy będzie chciał mieć szczęśliwe zakończenie?

Trochę ciężko było mi się zabrać za tę książkę. Za każdym razem, kiedy przeczytałam pierwszą stronę, to ją odkładałam. Czułam że nie jestem na nią jeszcze gotowa. Ale czy będzie odpowiedni moment na przeczytanie książki, w której główna bohaterka w wielu aspektach przypomina mnie?

„Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Nikt nie wspominał również, że będzie tak cholernie ciężko....

Po burzliwym skończeniu poprzedniego tomu, czyli ,,Jeszcze raz zaufaj”, czułam ogromny niedosyt i pragnęłam jak najszybciej dowiedzieć się jak potoczą się dalsze losy głównych bohaterów. Każdy z nich został na pewien sposób zraniony, dlatego też sięgając po ten tom miałam nadzieję, że zarówno i mój ból zostanie ukojony.

Ellie to bohaterka, która przez pewne wydarzenia, związane z zakończeniem pierwszego tomu, ponownie zamknęła się w sobie. Postanowiła zaufać jeszcze raz, ale niestety jej zaufanie zostało nadużyte. Już na samym początku możemy dostrzec jej drastyczną zmianę, która pokazuje, że każdy czyn niesie za sobą konsekwencje. Tak naprawdę od pierwszych stron możemy poczuć ból, który w sobie trzymała. Dodatkowo, demony przeszłości, które nie dały o sobie zapomnieć w postaci matki, czy ataków paniki, nie ułatwiały niczego. Było mi jej ogromnie szkoda i razem z nią miałam nadzieję, że wszystko wkrótce się ułoży i wyjaśni. Nie mogłabym nie wspomnieć o tym, że dziewczyna miała ogromne wsparcie u boku swojej najlepszej przyjaciółki Ayli. Uwielbiam ich relację i to, jak się nawzajem o siebie troszczą. A jeśli już mowa o tej postaci, to dzięki temu, że w tym tomie możemy poznać jej perspektywę, dowiadujemy się więcej o jej przemyśleniach, uczuciach oraz problemach, z którymi się zmaga. Bo te wcale nie są dla niej łatwe. Musi codziennie walczyć z chorobą swojej mamy. Niejednokrotnie miałam ochotę jej jakoś pomóc, ale wiem, że w tej sytuacji nic by się nie dało zrobić. Wszyscy musieliśmy jedynie liczyć na nadzieję.

Asher to bohater, który w tej książce miał szansę pokazać swoją stronę i to, jak widział swoimi oczami wszystko co się wydarzyło tamtego dnia. Z jednej strony uważam, że zachował się okropnie względem dziewczyny, ale z drugiej strony staram się go zrozumieć i nie zapomnieć o całym ciężaru, który musi dźwigać. Jesteśmy tylko ludźmi i każdy pod wpływem tak trudnych emocji może posunąć się do wypowiedzenia słów, które 𝓌𝓎𝒸𝑒𝓁𝑜𝓌𝒶𝓃𝑒 𝓅𝓇𝑜𝓈𝓉𝑜 𝓌 𝓈𝑒𝓇𝒸𝑒, 𝓅𝑜𝓉𝓇𝒶𝒻𝒾𝒶̨ 𝒿𝑒 𝓏𝓃𝒾𝓈𝓏𝒸𝓏𝓎𝒸́. Najważniejsze jest to, co ta osoba tak naprawdę czuje. A Asher czuł, że powinien błagać o przebaczenie. Sytuacja z ojcem alkoholikiem i niczego nieświadomym młodszym braciszkiem Max’em, mocno go przygniotła. Podziwiam, że w tak młodym wieku musiał wziąć na siebie całą odpowiedzialność i opiekę nad dzieckiem. Max to ten chłopczyk, który był jedynym światełkiem i dla głównych bohaterów jak i również dla mnie. Jako jedyny swoją słodkością potrafił mnie jakkolwiek ukoić.

Mimo tego, jak bardzo zżyłam się z bohaterami w pierwszym tomie, dostrzegłam tutaj jeden mały minus, który sprawił, że tym razem nie byłam w stanie przywiązać się tak bardzo do tej historii jak poprzednio. Mam wrażenie, że za dużo problemów rodzinnych zostało nałożonych na siebie, a przez to, że wątek romantyczny nie był już taki uroczy, poczułam się bardziej obciążona niż uwolniona. Bardzo cenie sobie poruszanie ciężkich tematów w książkach, ale w tym przypadku przez ich ilość nie mieliśmy możliwości dogłębniej ich poznać i się na nich bardziej skupić.

Jeśli chodzi o styl pisania autorki, to go uwielbiam! Z niebywałą lekkością czyta mi się jej książki i stwierdzam, że przeczytam wszystko, co wyjdzie spod jej pióra. Mam sentyment do tej trylogii, ponieważ pierwszy tom zajrzał w głąb mnie i poniekąd mogłam się utożsamić z jednym bohaterem, dlatego też będę Wam ją polecać. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu, który tym razem będzie ostatecznym pożegnaniem z Ellie i Asherem.

Po burzliwym skończeniu poprzedniego tomu, czyli ,,Jeszcze raz zaufaj”, czułam ogromny niedosyt i pragnęłam jak najszybciej dowiedzieć się jak potoczą się dalsze losy głównych bohaterów. Każdy z nich został na pewien sposób zraniony, dlatego też sięgając po ten tom miałam nadzieję, że zarówno i mój ból zostanie ukojony.

Ellie to bohaterka, która przez pewne wydarzenia,...

"Jeszcze raz przebacz" to drugi tom trylogii Jeszcze raz. Już po pierwszej części byłam z tą historią zżyta, była w moim sercu przez cały czas. Minął prawie rok (bez 1,5 miesiąca) od przeczytania Jeszcze raz zaufaj, a ja dalej nie mogłam się pozbierać po końcowym plot twiście, który zafundowała nam autorka. Zaczęłam JRP z nadzieją na wyjaśnienia, na dobro dla głównych bohaterów. Czy się zawiodłam? Nie, ale... Jak wiadomo Ola jako autorka jest znana z najbardziej zaskakujących, najbardziej wzruszających i wbijających w fotel zakończeń. Tak było również tym razem...🥺
Uwielbiam tę książkę, uwielbiam historię Ellie i Ashera. W tym tomie poznaliśmy też perspektywę Ayli, co było bardzo ciekawym dodatkiem. Więcej emocji, wzruszeń i załamań podczas lektury.
Ta książka ma dla mnie ogromne znaczenie, utożsamiam się z niektórymi zachowaniami bohaterów i ich "demonami". Bardzo dużo daje mi czytanie książek Oli, bo pomagają mi w pewnym stopniu zrozumieć siebie. 😶‍🌫️
Ellie jest jedną z moich ulubionych bohaterek ze wszystkich książek jakie do tej pory czytałam✨️. Jest ona silną kobietą, pomimo że zmaga się z tyloma problemami... podziwiam ją za to, że przełamała się o poprosiła o pomoc.
Mamy również Ashera, na którego byłam strasznie zła po 1 tomie, ale ta złość szybko mi minęła. On również wiele w życiu przeszedł i jest niesamowitym bratem. Warto też wspomnieć, że musicie przeczytać tę książkę, bo poznacie w niej przesłodkiego chłopca- Maxa (brata Ashera). Czytajcie JRP jak i całą trylogię!

"Jeszcze raz przebacz" to drugi tom trylogii Jeszcze raz. Już po pierwszej części byłam z tą historią zżyta, była w moim sercu przez cały czas. Minął prawie rok (bez 1,5 miesiąca) od przeczytania Jeszcze raz zaufaj, a ja dalej nie mogłam się pozbierać po końcowym plot twiście, który zafundowała nam autorka. Zaczęłam JRP z nadzieją na wyjaśnienia, na dobro dla głównych...

„Jeszcze raz przebacz” to drugi tom z serii „Jeszcze raz”. Jest to historia o dalszych losach Ellie i Ashera, którzy próbują zmierzyć się z problemami i walczą o to, aby wreszcie się od nich uwolnić.
✨️ Czy połączą swoje siły i spróbują wspólnie stawić im czoła?

W tej części poznajemy też nową perspektywę, a jest to świat oczami Ayli, koleżanki z pracy Ellie.
. . . .
„Życie jest ulotne. Nie pozwól, by przeminęło, zabierając najwspanialsze chwile”

Tak bardzo zżyłam się z historią Ayli, że chcę poznać jej dalsze losy i mam nadzieję, że je poznamy. Ayla jest dziewczyną, która zostaje postawiona twarzą w twarz z walką z widmem śmierci.
Jej matka ma problemy ze zdrowiem. Ayla robi wszystko, aby jej pomóc i znaleźć przyczynę złego samopoczucia, które dotyka jej mamy. Nie wie jeszcze, że ta wiedza odmieni jej życie o 180 stopni.

Jednak pomimo problemów, jakie na nią spadają, ta mimo wszystko stara się znaleźć pozytywy, a nadzieja napędza ją do działania. Kocham ją za to 🩷
. . . .
„Jakbym to nie tlenu potrzebowała do życia, tylko właśnie jego”

„Jeszcze raz przebacz” to przepiękna historia o ludziach, których połączył przypadek, bo co by było gdyby Ellie nie zdecydowała się zostać w Reno?

Każdy z nich zmaga się z problemami, a w tej części dochodzi też do bezpośredniej konfrontacji i podjęcia decyzji związanej z wzięciem sprawy w swoje ręce, i w ręce profesjonalistów.

W książce pojawiają się ciężkie, ale jednocześnie bardzo ważne tematy. Autorka porusza wątki takie jak problemy psychiczne, a w tym ataki paniki, czy depresj@ poporodowa, pojawia się też temat uz@leżnieni@.

„Jeszcze raz przebacz” to drugi tom z serii „Jeszcze raz”. Jest to historia o dalszych losach Ellie i Ashera, którzy próbują zmierzyć się z problemami i walczą o to, aby wreszcie się od nich uwolnić.
✨️ Czy połączą swoje siły i spróbują wspólnie stawić im czoła?

W tej części poznajemy też nową perspektywę, a jest to świat oczami Ayli, koleżanki z pracy Ellie.
. . . ...

Chyba żadne ze słów, żadne ze zdań nie oddadzą w pełni tego, jak ogromnie kocham tę historię, jak ona jest piękna i wspaniała. A chciałabym, by każdy z Was, bez wyjątku, sięgnął po nią i dał się jej pochłonąć!

Po roku wracam do Reno. Wracam do Ellie, Ashera, Maxa. Aż ciężko uwierzyć, że to już rok, gdy miałam możliwość poznać i pokochać ich po raz pierwszy. Wtedy zakończenie złamało mi serce. Zostawiło mnie z ogromną dziurą i uciskiem w klatce. Teraz Ola postanowiła skleić je na nowo. Jednak nie obyło się bez łez.

To wzruszająca, przejmująca historia o dwójce młodych ludzi, którzy w swoim życiu przeszli naprawdę sporo. Bagaż ich doświadczeń jest co najmniej tak ogromny, jak nie jednej starszej osoby. Ale w tym tomie Ola pokazała nam, że pójście po pomoc do terapeuty, na odwyk jest czymś "normalnym". To nie ujma na honorze, a wyraz największego zwycięstwa, wziąć swoje zdrowie za coś najważniejszego. Do tego mamy wiele innych wątków, które wyciskają łzy i sprawiają, że ta historia żyje. Bohaterowie wiele dowiadują się w tym tomie, wiele jest wyjaśnione, ale ja czekam z niecierpliwością na trzeci tom.

Książki Oli mogę brać w ciemno. Wiem, że się nie zawiodę i jestem ich ogromną fanką! Te książki to taki comfort read. Sięgasz i wiesz, że twoje czytelnicze serce napełni się endorfinami. To historie prawdziwe, które mogą przydarzyć się każdemu. To piękne, dojrzałe historie, w których nie brakuje ogroma emocji. Serdecznie Wam polecam! Ja kocham tę serię całą sobą. I pamiętajcie, by czytać po kolei!

Chyba żadne ze słów, żadne ze zdań nie oddadzą w pełni tego, jak ogromnie kocham tę historię, jak ona jest piękna i wspaniała. A chciałabym, by każdy z Was, bez wyjątku, sięgnął po nią i dał się jej pochłonąć!

Po roku wracam do Reno. Wracam do Ellie, Ashera, Maxa. Aż ciężko uwierzyć, że to już rok, gdy miałam możliwość poznać i pokochać ich po raz pierwszy. Wtedy...